Ευρώ ή δραχμή; Θα ξαναμπεί το ..."δίλλημα", ήδη το βλέπουμε και το ακούμε.
Και πάλι θα ξανακούσουμε για καταστροφές, λοιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς ΑΝ επιστρέψουμε στη δραχμή.
Ας ξεκαθαρίσουμε αρχικά κάτι: επιστροφή ΔΕΝ είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτούνται διαδικασίες που είναι χρονοβόρες (όπως έγινε με τη μετάβαση από τη δραχμή στο ευρώ), απαιτούνται προσαρμογές που θα έχουν να κάνουν όχι μόνο με το τραπεζικό σύστημα αλλά και με την ίδια την κοινωνία.
Η καταστροφολογία όμως δεν ευνοεί κανέναν στην ουσία, πέραν του γεγονότος ότι μπορεί να φέρει ψήφους και μερικά δισεκατομμύρια σε αγνώστου πατρός funds που έχουν ποντάρει πολλά ακόμη και στις διακυμάνσεις που προκαλούνται από τις συζητήσεις για έξοδο της Ελλάδας από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.
Είναι όμως αυτό λόγος για να παίζουν με την υπομονή και με την τύχη ενός ολόκληρου λαού;
Η χώρα αυτή έζησε στο (πολύ πρόσφατο) παρελθόν και χωρίς το ευρώ. Και ίσως θα πρέπει σιγά-σιγά να χωνέψει, ...
...ότι θα πρέπει να συνεχίσει να πορεύεται επίσης χωρίς αυτό.
Η παραγωγική της μηχανή ΔΕΝ είναι σε θέση (αφού έτσι την κατάντησαν οι δυο πρώην μεγάλοι κομματικοί σχηματισμοί που κυβέρνησαν) να ανταγωνιστεί οικονομίες του μεγέθους της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Δανίας, της Ισπανίας κλπ.
ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΗ ΑΔΥΝΑΤΟΝ να προσπαθούμε να ανταγωνιστούμε τη χώρα της Siemens, της Phillips, της Seat, της Fiat με τα ...ψίχουλα που μας κατάντησαν να παράγουμε.
Θέλουμε ένα νόμισμα ανταγωνιστικό όχι στις διεθνείς τραπεζικές αγορές. Θέλουμε ένα νόμισμα ανταγωνιστικό στις διεθνείς αγορές προϊόντων. Ίσως προσδεδεμένο-κλειδωμένο κάπου για να έχει σταθερότητα (ας πούμε στο ίδιο το ευρώ ή στο δολάριο).
Δεν μπορούμε όμως να έχουμε την ίδια δημοσιονομικη πολιτική και αντίληψη περί αυτής με χώρες που δεν έχουν τις ίδιες ανάγκες με τη δική μας. Χρειαζόμαστε όμως ταυτόχρονα μια σφιχτή και χρηστή δημοσιονομική πολιτική, που θα οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από το τούνελ στο οποίο δεν μπήκαμε το 2008 αλλά πολύ νωρίτερα.
Ο καιρός του "Τσοβόλα δώσ' τα όλα", του "λεφτά υπάρχουν", της "επανίδρυσης" του κράτους που δεν έγινε ποτέ, των επιδοτήσεων αλά Χατζηγάκη, της ασύστολης σπατάλης στο βωμό της επανεκλογής ή του βολέματος των "γαλάζιων" ή των "πράσινων" παιδιών έχει περάσει.
Ή αποφασίζουμε να σοβαρευτούμε βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις και ορίζοντας εμείς την οικονομική μας πολιτική (κρατώντας τη θέση μας μέσα στην ΕΕ και όχι μέσα στο ευρώ το οποίο αποδεδειγμένα πλέον δεν αντέχουμε ως νόμισμα μας - ΕΕ και ευρώ δεν πάνε πακέτο όπως μας λένε, δείτε πόσες είναι οι χώρες μέλη της Ένωσης και πόσες συμμετέχουν στην ευρωζώνη) ή το ...μαγαζί κατεβάζει τα ρολά!
Μεσοβέζικες λύσεις και βαλκανικά παπατζηλίκια τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου