Μια χώρα σε κρίση (νευρική περισσότερο, αφού κάθε μέρα γίνονται τα νεύρα μας τσατάλια με αυτά που κάνουν όσοι υποτίθεται πως βγήκαν στη Βουλή για το ...καλό μας). Υπάρχει βέβαια και η οικονομική κρίση, αλλά για αυτή την κρίση το θέμα το έβαλε η Φράου σε μια σειρά, καθορίζοντας την ημερομηνία και το ερώτημα του δημοψηφίσματος (αν προλάβει και αυτό να γίνει...).
Οι υπουργοί και οι βουλευτές αυτοαναιρούνται κάθε δεκάλεπτο και ανάλογα το μέσο στο οποίο μιλάνε, ο Πρωθυπουργός λέει...
ό,τι θέλει (αφού μιλάει για "ομοφωνία" στο υπουργικό ενώ ξεκάθαρα 3-4 υπουργοί του διαχώρισαν τη θέση τους), τα παπαγαλάκια έχουν λάβει θέσεις και από το πρωί μας βομβαρδίζουν με "πληροφορίες" για το τι θα γίνει αν φύγουμε από το ευρώ (φυσικά δεν αναφέρονται στο τι θα γίνει και στη φτώχια, την καταπίεση και την ξένη κηδεμονία έχουμε να φάμε στη μάπα αν μείνουμε στην ευρωζώνη - μια πρώτη δόση την πήραμε τα ξημερώματα με το διάγγελμα Μέρκελ & Σαρκοζύ).
Από την άλλη τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούν εκλογές και όχι δημοψήφισμα (και καλά κάνουν, αφού κρίνουν ότι τα συμφέρει πολιτικά κάτι τέτοιο). Αν όμως καταφέρει και τη βγάλει καθαρή ο Παπανδρέου αύριο τα μεσάνυχτα και φτάσει μέχρι το δημοψήφισμα, τότε ποια θα είναι η θέση τους; Γιατί όλα είναι υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη. Και αν πούν στους ψηφοφόρους τους "ψηφίστε παραμονή στο ευρώ" τότε θα έχουμε το οξύμωρο ο Παπανδρέου να πει ότι η πολιτική του είναι σωστή και πως ο λαός εγκρίνει την πορεία που αυτός χάραξε.
Και στη μέση ο λαός, να περιμένει από κάποιον να του εξηγήσει τι μέλλει γενέσθαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου