Υποτέλεια (η), [1859], {-ας, κ. -είας | χωρ. πληθ} η υποδούλωση, η υποταγή σε κάποιον ισχυρότερο: η ~ στις ξένες δυνάμεις || επαίσχυντη πράξη υποτέλειας ||πληρώνω φόρο υποτέλειας σε κράτος / ηγεμόνα
ΑΝΤ. ελευθερία, ανεξαρτησία, αυτοδιάθεση.
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (β΄έκδοση, γ΄ανατύπωση 2006), σελίδα 1856
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου