Τη χαριστική βολή στους εργαζόμενους της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης και στην τευτλοκαλλιέργεια έρχεται να δώσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μειώνοντας τις τιμές, κόβοντας τις επιδοτήσεις και με την απόφαση ιδιωτικοποίησης της ΑΤΕ.
Η πολιτική αυτή οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εξαφάνιση της τευτλοκαλλιέργειας και στο κλείσιμο και των υπολοίπων εργοστασίων της ΕΒΖ. Πέρυσι, εξαιτίας της περικοπής της τιμής καλλιεργήθηκαν μόλις 136.000 στρέμματα με τεύτλα από 221.000 στρέμματα το 2009 και η παραγωγή δεν κάλυψε ούτε το ένα τρίτο των εγχώριων αναγκών. Να σημειωθεί ότι το 2005 είχαν καλλιεργηθεί 428.000 στρέμματα. Φέτος, όπως φαίνεται, θα καλλιεργηθούν ακόμα λιγότερα στρέμματα με τεύτλα με ευθύνη της διοίκησης της ΕΒΖ και της κυβέρνησης. Η συμφωνία και εφαρμογή των εντολών της νέας ΚΑΠ και η πολιτική ιδιωτικοποίησης της ΑΤΕ, που ελέγχει την ΕΒΖ, θα επιφέρει πρόσθετες αρνητικές συνέπειες για τους τευτλοπαραγωγούς και για τους εργαζόμενους στα εναπομείναντα ζαχαρουργεία, καθώς και για όλο το λαό.Στα πλαίσια της πώλησης δημόσιας περιουσίας για να εισπράξουν 50 δις. Ευρώ ανακοινώθηκε η πώληση των κρατικοσυνεταιριστικών επιχειρήσεων με κύριο μέτοχο την ΑΤΕ. Η εξέλιξη αυτή όχι τυχαία έρχεται την περίοδο της σποράς των τεύτλων δημιουργώντας αβεβαιότητα και απαξίωση στους αγρότες.
Οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί έμποροι μπορούν να βγάλουν τα αναγκαία συμπεράσματα:
Για την τραγική κατάσταση που δημιουργείται στον τομέα της ζάχαρης ευθύνες φέρουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Είναι συνυπεύθυνες για τη μείωση της ποσόστωσης ζάχαρης στο μισό, της δραστικής μείωσης της τιμής, το κλείσιμο των δύο από τα πέντε εργοστάσια της ΕΒΖ. Σήμερα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν στηρίζει την τευτλοκαλλιέργεια, την οδηγεί σε περαιτέρω συρρίκνωση, συνεχίζοντας την πολιτική που ξεκίνησε η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ.
Η χώρα έχει δυνατότητες ανάπτυξης της τευτλοκαλλιέργειας, ικανοποιώντας τις εγχώριες ανάγκες, χωρίς κλείσει κανένα εργοστάσιο της ΕΒΖ.
Ωστόσο εξαιτίας της πολιτικής της ΚΑΠ και των Ελληνικών κυβερνήσεων, μειώθηκε δραστικά η τιμή παραγωγού, αποδεσμεύτηκε η επιδότηση από την παραγωγή, μειώθηκε έτσι δραστικά η εγχώρια παραγωγή και η τευτλοκαλλιέργεια οδηγείται στη συρρίκνωση. Η χώρα από πλεονασματική σε ζάχαρη, έγινε μετά το 2006 ελλειμματική, με ευθύνη των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Για την ΕΒΖ διεκδικούμε:
- Όχι στην ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ. Στήριξη του κρατικοσυνεταιριστικού χαρακτήρα και της παραγωγής των μεταποιητικών μονάδων όπως η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης.
- Πολιτική μείωσης του κόστους παραγωγής και απαγόρευση εισαγωγών προϊόντων που παράγουμε στη χώρα μας, για τη στήριξη της εγχώριας παραγωγής σε σύγκρουση με τις κατευθύνσεις ΕΕ και ΠΟΕ.
- Θεσμοθέτηση ικανοποιητικών κατώτερων εγγυημένων τιμών και επιδοτήσεων για όλα τα γεωργικά και ζωοκομικά προϊόντα, που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να διασφαλίζουν αξιοπρεπές εισόδημα.
Υπάρχει άλλος δρόμος
Η ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής για τις διατροφικές ανάγκες του λαού. Είναι ο δρόμος σε όφελος της φτωχομεσαίας αγροτιάς, της εργατιάς και των λαϊκών στρωμάτων. Γι’ αυτό έχουν κάθε συμφέρον να ενώσουν τις δυνάμεις τους για κοινό αγώνα και πάλη ενάντια στους εκμεταλλευτές τους, τα μονοπώλια και τα κόμματα τους. Με απειθαρχία και ανυπακοή στα σαρωτικά μέτρα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αγώνα για λαϊκή ευημερία.
Ο δρόμος αυτός προετοιμάζεται με τους σημερινούς και αυριανούς αγώνες, με τη διεκδίκηση μέτρων άμεσης ανακούφισης, που εμπνέουν μαχητική αισιοδοξία και δίνουν προοπτική. Γι’ αυτό στηρίζουμε τους αγώνες και τα αιτήματα άμεσης ανακούφισης, αλλά και προοπτικής, για ανατροπή του μνημονίου και κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Οι αγώνες θα έχουν προοπτική, όταν ο στόχος θα είναι η κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων και επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό μπορεί να εξασφαλιστεί με ριζικές αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας και οικονομίας, που είναι οι ώριμες και αναγκαίες με έναν άλλο τρόπο παραγωγής που θα εξασφαλίζεται:
Κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα, της βιομηχανίας αγροτικών εφοδίων, ένταξη τους στον κεντρικό σχεδιασμό για την παραγωγή εγχώριων τροφίμων φτηνών και ποιοτικών, που θα καλύπτουν τις διατροφικές και άλλες ανάγκες του λαού.
Κατάργηση της καπιταλιστικής αγροτικής εκμετάλλευσης.
Συνεταιριστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής με τη δημιουργία και στήριξη παραγωγικών συνεταιρισμών μικρομεσαίων αγροτών, που θα ενοποιούν τις μικροϊδιοκτησίες στη μεγάλη συνεταιριστική, με κοινές καλλιεργητικές φροντίδες και συλλογή, μειώνοντας έτσι το κόστος παραγωγής, αξιοποιώντας καλύτερα τις παραγωγικές δυνάμεις, στην προοπτική της πλήρους μηχανοποίησης της και άμεσης σύνδεσης της με την μεταποίηση.
Δημιουργία κρατικού φορέα συγκέντρωσης και εμπορίου των αγροτικών προϊόντων.
Αυτή η προοπτική συγκρούεται με το σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα και τα κόμματα του.
Οι εργάτες, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι όμως, δεν έχουν να χάσουν από την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής, παρά μόνο τα βάσανα και την καταστροφή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου