Λαμβάνοντας αφορμή από μια συζήτηση θα ήθελα να γράψω και 10 σειρές για το θέμα/θέαμα που δημιουργείται στην Αθήνα και σχετίζεται με τις σακκούλες και τις κόλλες που μπαίνουν στα ακυρωτικά από διάφορους διαμαρτυρόμενους για τις τιμές των εισητηρίων.Έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους και μπερδεύονται όλοι αυτοί που σαμποτάρουν με τους παραπάνω τρόπους τα ακυρωτικά μηχανήματα. Γιατί είναι δικαίωμα του κάθε ενός να αποφασίσει αν θα πληρώσει ή όχι το αντίτιμο του εισητηρίου του μέσου με το οποίο θα ταξιδέψει.
Άλλο τα διόδια και άλλο αυτό! Εκεί εγώ ανοίγω την μπάρα του σταθμού των διοδίων και περνάω, δίνοντας αν θέλετε το δικό μου στίγμα για το απαράδεκτο της επικρατούσας κατάστασης.
Αν θέλω θα πληρώσω και θα βρω τον τρόπο να διαμαρτυρηθώ (ατομικά ή ομαδικά)!
Αν θέλω ΔΕΝ θα πληρώσω και θα διαμαρτυρηθώ με τον τρόπο αυτό αναλαμβάνοντας όμως σε προσωπικό επίπεδο την ευθύνη αυτού που κάνω!
Νταβατζιλίκια του τύπου αυτού δεν οδηγούν πουθενά: αντίθετα - και σε περίπτωση ελέγχου από ελεγκτή επάνω στο μετρό, στον προαστιακό, στο τρένο, στο αστικό - οδηγούν στην επιβολή προστίμου 20πλασίου της αξίας του εισητηρίου που θα έπρεπε να πληρώσω. Και τα μέσα αυτά τα χρησιμοποιούν άνθρωποι που τρέχουν 30 μέρες το μήνα για 500 ή 700 ευρώ. Αλλιώς θα έπαιρναν το ταξάκι τους ή το αμαξάκι τους και θα πήγαιναν στη δουλειά τους.
Γιατί ακόμη και στην διαμαρτυρία πρέπει ο καθένας το δικαίωμα επιλογής του τρόπου, του χρόνου και του τόπου που θα γίνει. Πρέπει να του δίδεται το δικαίωμα να την κάνει ή όχι, τουλάχιστον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου