Υποθήκες που κοστίζουν πανάκριβα

Εκτυπώστε την ανάρτηση!

Κάποιες φορές πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω την "υποχρέωση".
Τι μπορεί να σημαίνει και γιατί να δεσμεύει τόσο πολύ κάποιον.

Το "έχω μια υποχρέωση να ξεπληρώσω" είναι κάτι στιγμιαίο. Αν φοράς παντελόνια την εξοφλείς και τελειώνεις. Άσε που αυτό πρέπει να συμβαίνει όταν πρόκειται για κάτι υλικό ή έστω ηθικό. Όμως μετά λες τέλος, δεν ξανασχολείσαι, γιατί ξόφλησες!

Όταν όμως σχετίζεται με το μέλλον σου και με το μέλλον των παιδιών σου, όταν σχετίζεται με ένα αναφαίρετο δικαίωμά σου, τότε δεν μπορείς να ισχυρίζεσαι πως ξεπληρώνεις υποχρεώσεις, τότε απλά υποθηκεύεις συνειδητά το μέλλον σου.

Αν δώσεις το δικαίωμα μια φορά, θα σου ζητηθεί να το επαναλάβεις. Αν όμως αρχίσεις να διαολοστέλνεις τότε το πράγμα αλλάζει, γιατί δίνεις το μήνυμα πως δεν είσαι εξαρτημένος και πως είσαι - τουλάχιστον - αποφασισμένος. Η επιλογή είναι ζόρικη γιατί έχεις να διαλέξεις μεταξύ του δύσκολου δρόμου και του δρόμου της υποταγής. Αλλά τουλάχιστον έχεις για μια τελευταία - ίσως - φορά το δικαίωμα της επιλογής.



Από ότι φαίνεται, κάποιοι επέλεξαν να "κλείσουν" μια υποχρέωση και να ανοίξουν οικειοθελώς κάποια νέα, έναντι μιας υπόσχεσης που δεν πρόκειται να εκπληρωθεί.
Τα παθήματα του παρελθόντος δυστυχώς δεν γίνονται μαθήματα (άσε που η ίδια υπόσχεση έχει δοθεί και σε άλλους 3 του χώρου και η λαδιά θα γίνει, το γράφω για να μην τρώνε παραμύθι άδικα και για να μπορώ να παραπέμψω μετά σε αυτή την ανάρτηση - αν και δεν θα χρειαστεί να το κάνω!).