Η ταπεινή βροχούλα που ξέπλυνε τη χρυσόσκονη

Εκτυπώστε την ανάρτηση!

Ως Έλληνες είμαστε πολιτικά όντα, πως να το κάνουμε! Και το συζητάμε το θέμα, αναλυτικά και σε ...βάθος.
Και όσο οι εκλογές πλησιάζουν, τόσο οι συζητήσεις θα ανάβουν. Μια τέτοια συζήτηση είχα σήμερα το μεσημεράκι. Αρκετοί οι συμμετέχοντες, ορισμένοι με πολλά ...χιλιόμετρα σε εκλογικές διαδικασίες, με ενεργό συμμετοχή. Και λέγαμε για προγράμματα, για δηλώσεις υποψηφίων, για υποψηφιότητες, για έργα που γίνονται ή θα γίνουν και άλλα τέτοια.

Ήρθε όμως η βροχή και ένας εκ των συνομιλητών και μας έβαλε άπαντες στη θέση μας. Και ήταν ξεκάθαρος: οι μισοί και παραπάνω από όσους θέτουν υποψηφιότητα έχουν κάποια εμπειρία στην τοπική αυτοδιοίκηση, σε διάφορες θέσεις. Και μας ζήτησε να δούμε έξω, στο δρόμο και στο πεζοδρόμιο. Εκεί, στα νερά που λίμναζαν, στα πλακάκια που ήταν ξεκολλημένα, στους αγωγούς ομβρίων που δεν υπήρχαν ή ήταν με τις σχάρες τους καλυμένες. Και εκεί η συζήτηση σταμάτησε και ξεκινήσαμε να μιλάμε για τον ΠΑΟΚ και το Ζαγοράκη.

Πόσο δίκιο τελικά είχε ο φίλος! Εδώ δεν "κλείσαμε" τα βασικά, κάνουμε σχέδια για αεροδρόμια, τάζουμε επενδύσεις και επενδυτές, σχεδιάζουμε βιοτεχνικά και βιομηχανικά πάρκα, μιλάμε για κάθε είδους επάρκειες. Αλλά δυστυχώς θα πάμε για μια ακόμη φορά ανεπαρκείς ως προς τα βασικά στις κάλπες την 7η Νοεμβρίου....