ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ, Η ΛΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΔΕ

Εκτυπώστε την ανάρτηση!

Άπειρη μελάνη χύθηκε και πολύ σάλιο καταναλώθηκε για το επεισόδιο με τους άνδρες του Λιμενικού Σώματος στην παρέλαση της 25^ης Μαρτίου, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν ακραία συνθηματολογία κατά την ώρα που παρέλαυναν στην οδό Ελ. Βενιζέλου (Πανεπιστημίου για τους παλαιότερους) στην Αθήνα. Επικεντρωθήκαμε στο αν έκανε καλά ή όχι ο Χρυσοχοΐδης και ζήτησε ΕΔΕ ή αν με δηλώσεις του επηρεάζει το αποτέλεσμα της. Επίσης επικεντρωθήκαμε στα συνθήματα και όχι στην ουσία.

Για μια ακόμη φορά χάσαμε τη μπάλα: δεν βλέπουμε την άνοδο μιας ακραίας ιδεολογίας που σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση θα γιγαντωθεί και θα προκαλέσει τα μύρια όσα.

Τα μηνύματα – μετά και την επίτευξη συμφωνίας που μας έσωσε από τη χρεοκοπία - δεν τα βλέπουμε πια; Γιατί η συμφωνία αυτή εκτός των άλλων προδικάζει και χιλιάδες απολύσεις, που θα φέρουν την ανεργία στο 20%. Αν προσθέσουμε επίσης το τραγικό σχέδιο για το μεταναστευτικό σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη μεταναστευτική πολιτική συνολικά τα τελευταία 20 χρόνια, την ύπαρξη χιλιάδων παρανόμως ή νομίμως παρεπιδημούντων ξένων που διακινούν (σε συνεργασία με τα δικά μας «λουλούδια») από όπλα και ναρκωτικά μέχρι γυναίκες καθώς και τα εμφανή προβλήματα που οδηγούν στην ταχεία αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού, τότε τι έχουμε;

Έχουμε ένα μίγμα ικανό να τινάξει μια χώρα στον αέρα, πριν από κάθε οικονομική κρίση. Μια χώρα στην οποία κανείς πολιτικός ή κοινωνικός φορέας δεν αντιδρά, αντίθετα βλέπει και σχολιάζει αδιάφορα τους θεατές που χειροκροτούν, που επικροτούν τα συνθήματα που ακούστηκαν στις 25 Μαρτίου.

Η χώρα έχει εμφανές πρόβλημα, που δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι και κοινωνικό (και δυστυχώς το πρόβλημα αυτό θα επιδεινωθεί). Αν δε ληφθούν άμεσα μέτρα αποσυμφόρησης τότε η κοινωνική έκρηξη είναι κοντά. Και πρώτος στόχος θα είναι ο πάντα εύκολος στόχος: οι ξένοι. Γιατί η κρίση, η ανεργία, τα οικονομικά προβλήματα και το ανύπαρκτο σχέδιο υποδοχής μεταναστών (αλλά και επαναπροώθησης των λαθρομεταναστών) αλλά και τα κάθε είδους δημοσιεύματα που σκοπό έχουν να ρίξουν λάδι στη φωτιά θα επιτείνουν το πρόβλημα. Και τότε θα έχουμε εντάσεις, συγκρούσεις και επεισόδια με τέτοιο όγκο και έκταση που οι ταραχές που συνέβησαν στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 2008 θα μοιάζουν με παιδική χαρά….

(αν κάποιος ισχυριστεί πως κινδυνολογώ πλανάται πλάνην οικτρά! Αρκεί να ρίξει μια ματιά τριγύρω του - για να ακούσει τι λέγεται στο στενό περίγυρο όλων μας, αλλά και μια ματιά σε ένα βιβλίο ιστορίας για να δει τι συνέβαινε παλιότερα όταν άρχισαν να επικρατούν παρόμοιες συνθήκες. Μόνο που κάθε φορά που επαναλαμβάνονται θλιβερά γεγονότα, αυτά επαναλαμβάνονται με μεγαλύτερη σφοδρότητα και η επόμενη φορά είναι πάντοτε χειρότερη από την προηγούμενη).