Ξαναβγαίνουν στους δρόμους οι αγρότες. Σε πολλές περιοχές της χώρας, από τη Στερεά Ελλάδα μέχρι τα σύνορα του Έβρου.
Τα αιτήματα τους; Τα ίδια με αυτά που είχαν το καλοκαίρι, με αυτά που είχαν πέρυσι, πρόπερσι, το 2000, το 1999 κ.ο.κ
Τα λάθος των Κυβερνώντων, όλα αυτά τα χρόνια; Το γεγονός πως ακόμη ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ (ή αν θέλετε "δεν έχουν ξεκαθαρίσει") τι οικονομία θέλουμε. Γιατί 40 χρόνια πριν στην Ελλάδα ο πρωτογενής τομέας ήταν ο μοχλός της οικονομίας. Την τελευταία όμως 20ετία γίναμε κατά κύριο λόγο χώρα του τριτογενούς τομέα στην οικονομία.
Και οι αγρότες αφέθηκαν στην τύχη τους, να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Καμιά ξεκάθαρη επιλογή, καμιά κατευθυντήρια γραμμή από πλευράς κράτους. Και κοροϊδία, από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Για παράδειγμα, την εποχή που το βαμβάκι σε επίπεδο ΕΕ έβαινε προς τη δύση του (καλλιέργεια, επιδοτήσεις κλπ), εμείς εδώ θριαμβολογούσαμε για την παράταση του χρόνου που η χώρα θα λάμβανε τις επιδοτήσεις της Ένωσης. Αντί να πούμε ξεκάθαρα πως "φίλε αγρότη, βαμβάκι τέλος", εμείς γυρίζαμε από χωριό σε χωριό και διατυμπανίζαμε την "επιτυχία" των επιδοτήσεων. Καμιά πρόβλεψη με ορίζοντα μεγαλύτερο από 1-2 χρόνια.
Και όταν τα χωριά ερημώσουν, και όταν οι πόλεις γεμίσουν με ακόμη περισσότερους ανέργους, οι πολιτικοί μας θα μιλάνε για κινδύνους για κοινωνική εξέγερση, για αγανακτισμένους πολίτες, για αστάθεια.
Σπείραμε ανέμους (και όχι τα σωστά αγροτικά προϊόντα). Τώρα αναμένουμε να θερίσουμε θύελλες!
Τόσο καλά...
Τα αιτήματα τους; Τα ίδια με αυτά που είχαν το καλοκαίρι, με αυτά που είχαν πέρυσι, πρόπερσι, το 2000, το 1999 κ.ο.κ
Τα λάθος των Κυβερνώντων, όλα αυτά τα χρόνια; Το γεγονός πως ακόμη ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ (ή αν θέλετε "δεν έχουν ξεκαθαρίσει") τι οικονομία θέλουμε. Γιατί 40 χρόνια πριν στην Ελλάδα ο πρωτογενής τομέας ήταν ο μοχλός της οικονομίας. Την τελευταία όμως 20ετία γίναμε κατά κύριο λόγο χώρα του τριτογενούς τομέα στην οικονομία.
Και οι αγρότες αφέθηκαν στην τύχη τους, να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Καμιά ξεκάθαρη επιλογή, καμιά κατευθυντήρια γραμμή από πλευράς κράτους. Και κοροϊδία, από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Για παράδειγμα, την εποχή που το βαμβάκι σε επίπεδο ΕΕ έβαινε προς τη δύση του (καλλιέργεια, επιδοτήσεις κλπ), εμείς εδώ θριαμβολογούσαμε για την παράταση του χρόνου που η χώρα θα λάμβανε τις επιδοτήσεις της Ένωσης. Αντί να πούμε ξεκάθαρα πως "φίλε αγρότη, βαμβάκι τέλος", εμείς γυρίζαμε από χωριό σε χωριό και διατυμπανίζαμε την "επιτυχία" των επιδοτήσεων. Καμιά πρόβλεψη με ορίζοντα μεγαλύτερο από 1-2 χρόνια.
Και όταν τα χωριά ερημώσουν, και όταν οι πόλεις γεμίσουν με ακόμη περισσότερους ανέργους, οι πολιτικοί μας θα μιλάνε για κινδύνους για κοινωνική εξέγερση, για αγανακτισμένους πολίτες, για αστάθεια.
Σπείραμε ανέμους (και όχι τα σωστά αγροτικά προϊόντα). Τώρα αναμένουμε να θερίσουμε θύελλες!
Τόσο καλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου