Σήμερα είναι Πρωτομαγιά. Ναι ρε, αυτή η εργατική εορτή που δεν είναι αργία αλλά είναι απεργία. Αυτηηηηηή! Τώρα πως για μια ακόμη φορά το κίνημα (ποιο κίνημα δηλαδή, αυτοί οι 50-100 που το παίζουν προστάτες και θεματοφύλακες των δικαιωμάτων των εργαζομένων) διχάστηκε ακόμη και σε εορτασμό, αυτό είναι άλλο ανέκδοτο! Η όλη κατάσταση αρχίζει να μου θυμίζει Ιταλία, που έχει εδώ και χρόνια τις GIGL, UIL και 50 ακόμη συνδικάτα που κόπτονται για τα δίκαια του εργάτη! Και που στο τέλος, λόγω των πολλών απόψεων και των πολλών προέδρων δεν καταφέρνουν τίποτε απολύτως.Το επόμενο ερώτημα είναι όμως το κρισιμότερο όλων: με τέτοια ανεργία, ποιος θα εορτάσει την εργατική Πρωτομαγιά;
- Οι κακώς αμειβόμενοι εργαζόμενοι;
- οι εργαζόμενοι που κάνουν υπερωρίες απλήρωτες για να μην τους απολύσουν;
- οι εργαζόμενοι που έχουν τον κάθε μαλάκα κομπλεξικό γλύφτη του εργοδότη για προϊστάμενο;
- Ή μήπως αυτοί που παίρνουν 400 ευρώ το μήνα ως «δανεικοί εργαζόμενοι» ή ως part-time;
- οι άνεργοι νέοι,
- αυτοί που έμειναν από δουλειά στα 50 τους και δεν τους προσλαμβάνει κανείς,
- αυτοί που έκαναν τα πτυχία τους κωλόχαρτα,
- αυτοί παίρνουν 600 ευρώ βασικό μισθό,
- αυτοί που κάνουν δυό δουλειές των 500 για να τα φέρουν βόλτα,
- οι μανάδες που αφήνουν τα παιδιά τους σε γιαγιάδες και παιδικούς σταθμούς του κώλου για να πάνε στην δουλειά (αν βρούν) με σκοπό να ενισχυθεί το οικογενειακό εισόδημα.
Γιατί πλέον η κατάσταση είναι τόσο στριμόκωλη που οι διεκδικήσεις των εργαζομένων του 1886 ή του 1936 είναι πιο επίκαιρες από ποτέ! Η πλάκα είναι πως ΔΕΝ είναι υποχρεωτικό να είσαι κομμουνιστής ή σοσιαλιστής για να αντιληφθείς το μέγεθος του προβλήματος και να θέλεις να ξεσηκωθείς για να διεκδικήσεις κάτι δικαιότερο στην ζωή σου - φτάνει να είσαι οικογενειάρχης ή ένας ακόμη άνεργος νέος .....
Άντε ζήτω η Πρωτομαγιά και καλό μήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου